رواية بقلم نورهان رضا
اى ياتقى
تقى ياخرابى دايما فضحانى كده فى كل حتة بسبب كرشك دا
سيف يضحك طنط مى جعانة ياماما وانا كمان
تقى طيب يالاه نطلب من عم مسعد يجبلنا الاكل
وفجاة صوت رعد على وينادى على مسعد
مى انتى روحتى فى داهية هتلاقيه عرف انك دخلتى الاوضه دلوقتي
تقى راحت عليا انتهيت
خرجت مى وتقى وراحوا يراقبوا رعد من بعيد
مى دا اكيد
رعد مسعد انت فين
مسعد انا هنا اهو ياباشا
رعد مين ساب باب اوضتى مفتوح
مسعد حضرتك اللى سبتوا مفتوح وخرجت
رعد تمام
تقى الحمدلله عديت
رن تلفون البيت راح مسعد ورد
مسعد يارعد بيه فى واحد اسمه ابو الحسن وابنه عاوزين يشوفوا حضرتك
مى فارس ابو الحسن بره!
تقى يالاه ندخل الاوضه
دخلوا الاوضه
مى دا القصر دا عامل زى السينما
تقى بضحك والعرض هيبدا كمان شويه
مى انتى مش تقى
تقى ازاى يعنى
مى من ساعة ما جيتى القصر هنا وانتى اتغيرتى حساكى بقيتى قوية ومفترية
مى اى هو
تقى انا قابلت واحد عند البحر وكملت تقى الحكاية لمى وقالت انا بدور على الشخص ده من ساعتها واول لما سمعت صوت رعد كان مشابه تماما لصوت الشخص دا بس لما سالت رعد ضحك وقال انه مبيروحش الاماكن دى
تقى باستغراب فكرت انك اللى قولتيله
مى انا اصلا ساعتها معرفش انتى روحتى فين
تقى يعني ايه
مى الامر واضح جدا ان نفس الشخص هو رعد بس هو مخبى حاجة ولحد الان احنا منعرفهاش
تقى ازاى متاكدة كدة
مى احساسى واحساسى عمرى ما بيخيب
تقى اتلهى واسكتى باحساسك دا
خرجت تقى ومى وشافت رعد واقف فى الشرفة بتاعت القصر وشاور للحارس براسه ودخل ابو الحسن وابنه
مى العرض بدا ياترى هيكون ممتع
تقى لسه منعرفش
دخلوا القصر
وقعدوا فى الصالون نزل رعد وتقى ومى استخبوا ورا العمود علشان يتفرجوا
ابو الحسن اهلا بيك يابنى
فارس بصله وعينه محمرة وبيغل على سنانه
رعد اتفضلوا اقعدوا تشربوا ايه.
ابو الحسن احنا مش جاين نضايف بس عاوزينك تنسى اللى ونرجع العقد تانى
رعد فرد ضهرة وحط رجل على رجل وقاله هو اللبن لما يتعكر ينفع نرجعه تاني
ابو الحسن اشتريلك بداله
رعد وانا مش عاوز
ابو الحسن ايه يرضيك وانا اعملهولك
رعد هو انا بصراحه انت صعبت عليا بسبب انك مخلف ابن عاق زى دا فانا اللى يرضينى ان ابنك يقوم يتاسفلى وبعدين يتاسف لتقى البنت اللى لطخ شرفها
فارس پغضب انت اجننت ولا ايه فارس ابو الحسن مبيعتذرش لحد
رعد يبقى يدفع قدام مش هيعتذر وحاجة كمان وانت قاعد هنا صوتك ميعلاش عن نبرته الطبيعية لان دا غلط وانا مبسمحش بالغلط.
ابو الحسن قام وضړب ابنه بالكف
مى وتقى بصوا لبعض بذهول
ابو الحسن لما الكبار يتكلموا انت تسمع وبس وهتعتذر زى ما قال
ابو الحسن بس يارعد يابنى مينفعش ابنى يعتذر لواحدة زى دى من طبقة دنيئة
قام رعد فجاة وقال وعينه كلها ڠضب واحدة زى دى دى تبقى خطيبتى والطبقة الدنيئة دى اللى هتكونوا منها انت وابنك سامعنى
ابو الحسن انا اسف حقك عليا
رعد هيعتذر وكمان هيتاسف الف مرة وهيقول كل الحقيقة ولايف لكل الناس زى ما ۏسخ سمعتها هو هيرجع بنفسه يصلحلها دا اللى عندى
ابو الحسن اللى عاوزه هيكون
ابو الحسن لفارس يلاه اعمل اللى هو قال عليه
فارس لابوه انت اټجننت زيه ولا ايه انا مستحيل اعتذر ليه ولا ليه
قام ابو الحسن مديله كف كمان وقاله طلع تلفونك تانى واعمل الايف
طلع فارس تليفونه وبدا يعمل الايف
فتح فارس البث وقال انا فارس ابو الحسن جاى اعتذر عن غلطى واعتذر من رعد على تعليقى
رعد تقى تقى
مشيت تقى بسرعة ناحيته
مسك رعد ايدها وقال اعتذر ليها وقول كل الحقيقة للناس ياكداب
فارس بصله پغضب وعينه هطق شرار من الڠضب
فارس انا اسف ياانسة تقى
رعد لا تقى هانم
فارس هيولع خلاص مش قادر يتمالك اعصابه وقال انا اسف ياتقى هانم وهى فعلا كلامها صح
رعد تقى قوليلى كل اللى فى نفسك دلوقتي ليه
تقى بصيت لرعد وهزت براسها بمعنى لا خلاص رعد شد على ايدها وقالها انا بقولك قولى اللى فى قلبك خرجى طاقتك دلوقتي
تقى بصيت لفارس وقامت ضړبته بالكف وقالتله انت حيوان وكلب ومخادع انت انسان حقېر انت اصلا مش انسان
فارس جاى على تقى
استخبط تقى ورا رعد
رعد زق فارس وقاله رايح فين
فارس ابو الحسن يضرب من واحده زى دى هدفعكم التمن غالى اوى اوى
وساب ابوه ومشى
ابو الحسن اظن كده مش هندفع فلوس الشرط الجزائى شاور رعد بايده
خرج ابو الحسن ورا ابنه
تقى بصيت رعد بعين مليانه شكر ليه
رعد قلبك خف دلوقتي
تقى جدا جدا يارعد
مى خرجت واو والله القعدة هنا ممتعة جدا ولا اكنى
